Anteny kierunkowe – nazywane też YAGI (od konstruktora Yagi-Uda) – wymagają nakierowania jej na korespondenta. Anteny YAGI charakteryzują się bardzo dużym zyskiem i można łączyć je ze sobą za pomocą układów fazowych zwanych splitterami, zwielokratniając zysk.
Antena YAGI wymaga rotora – dodatkowego urządzenia będącego obrotnicą anteny. Anteny kierunkowe są wykorzystywane przede wszystkim do łączności w pasmach 2m i 70cm i wyższych częstotliwościach, w łącznościach typu: EME (odbicie od księżyca, meteorów), przez satelity oraz w zawodach. Ważne jest aby antena kierunkowa była zainstalowana jak najwyżej, jeśli tylko chcemy osiągnąć dobre łączności na duże odegłości. Z tego powodu niektórzy krótkofalowcy w czasie zawodów wyjeżdżają w najbardziej dogodny teren.
Istnieją równieź anteny kierunkowe na pasmo KF, ale ze względu na rozmiary i koszty są rzadko spotykane.
Czasem spotykane sa anteny „cubical quad” na częstotliwość 14MHz i wyższe. Ostra charakterystyka promieniowania anten kierunkowych umożliwia wyprowadzenie większej energii w jednym kierunku. Dzięki temu zwiększa się zasięg bez używania dużych mocy. Dotyczy to również odbioru. Dodatkową zaletą anteny kierunkowej YAGI jest odczuwalna tłumienność boczna i tylna, przydatna przy pracy w zawodach. Można obrócić się tyłem do stacji, która zakłóca łączności w tym samym paśmie. Częścią odbiorczą anteny kierunkowej jest dipol, najczęściej zamknięty. Anteny kierunkowe VHF i UHF posiadają bardzo wąsko strojone obwody.